Przydomowa wilcza jagoda

O Caer Sidi

W mitologii walijskiej była to nadmorska, czworokątna forteca (czasem zwana również Spiralnym Zamkiem, Szklanym Zamkiem lub Wirującym Zamkiem) obsadzona przez niemych, upiornych strażników; obracała się ona nieustannie - tak, że niewielu mogło znaleźć do niej wejście. Była ciemna niczym smoła, jeśli nie liczyć zmierzchu tworzonego przez lampę palącą się przed okrążającą twierdzę bramą. Odbywały się tam uczty, a w jej samym centrum, najwspanialszym z wielu bogactw był Kocioł Poezji i Inspiracji o perłowych brzegach, wciąż bugloczący poprzez rozgrzewające go oddechy dziewięciu brytyjskich pytii, dzięki którym mógł obdarzać wizjami proroczymi. Caer Sidi było miejscem w którym nikogo nie dosięgało starzenie się, śmierć oraz niedostatek.

W ezoterycznym światku brytyjskim kręcę się od 2002 roku i w tamtych czasach moje zainteresowania oscylowały wokół buddyzmu, bliskowschodniej ezoteryki oraz tradycyjnego czarownictwa. Nie-dualistyczne formy gnozy o wiele bardziej do mnie przemiawiały niż obecny w Wicca tamtych czasów mocny nacisk na polaryzację. Dla mnie jedność jest pierwszym zaczątkiem stworzenia, czymś transcendentnym, rozdzielenie go w sposób kliniczny na dwie równoważące się siły i celebrowanie ich jest ograniczające i pozbawiające go jego nieograniczonego potencjału. Rozkładanie wszystkiego na czynniki pierwsze i wpisywanie je w ramy binarności, to nasze filtry interpretacyjne wyostrzone na drodze ewolucji, które są bardzo przydatne, jednakże często są one lokowane między rzeczywistością, a świadomością, co  prowadzi do problematycznego równoważenia rzeczywistości z owym filtrem, prowadzące do stanu nieświadomości. Stanie się Ayin, Nicością, praktyka niereaktywności i świadome wyłączenie tych filtrów ewolucyjnych prowadzi do transcendowania czasu/powszechnych form identyfikacji i stania się naczyniem dla Absolutu będącym początkiem mądrości.

*

 Po wielu latach życia w Anglii zainteresowałam się także polskim środowiskiem i w 2005 roku zarejestrowałam się na ówczesnym forum Ailinon - Rozstajach. Po jakimś czasie forum to podzieliło los innych pogańskich miejsc dyskusyjnych i wszelka aktywność na nim ustała, postanowiłam wtedy w 100% skupić się na środowisku brytyjskim pomagając organizować rozmaite spotkania, rytuały otwarte, a także pełniąc rolę wolontariusza dla Federacji Pogańskiej w Londynie. Interesuję się przędzeniem, kowalstwem, renowacją antyków, permakulturą oraz sztuką. Produkuję własne maści czarownicze, jak i różnorakie magiczne wina oraz nalewki na użytek prywatny.

Od ostatnich trzech lat organizuję nieregularne spotkania w Katowicach i w Londynie dla wszystkich zainteresowanych Wicca. Od stycznia 2018 roku prowadzę na Facebooku jedyną tego typu grupę w Polsce - Wicca dla Inicjowanych oraz Poszukujących. Jestem pierwszą Polką pochodzącą z gardneriańskiej linii Yvonne Aburrow/Leonory James.

Leonora James w historii Wicca:

Po śmierci Johna Score'a w 1979 roku przejęła ona edytorstwo The Wiccan oraz została pierwszym prezydentem Pogańskiego Frontu. Przez następnych parę lat rozbudowała ona bazę tej organizacji zapraszając do współpracy aleksandryjczyków, druidów, asatryjczyków oraz wyznawców innych ścieżek. Jako absolwentka Uniwerystetu Cambridge, Leonora wniosła do Rzemiosła akademicki rygor intelektualny, którego brakowało ówczesnemu czarownictwu. W 1981 roku Pogański Front zmienił swą nazwę na Federację Pogańską, aby uniknąć kojarzenia z ekstremistyczną grupą neonazistowską - Frontem Narodowym. W maju 1985 roku Leonora wraz z grupą przyjaciół założyła kolejną organizację -  Pagan Anti-Defamation League, która była odpowiedzią na krążące publiczne dezinformacje dotyczące neopogaństwa oraz na ataki prasy brukowej (niejednokrotnie publikującej fałszywe informacje na temat poszczególnych osób). Od tego czasu Federacja Pogańska rozwinęła swoje skrzydła także międzynarodowo - dziś możemy zliczyć w jej szeregach aż 35 krajów.

Nasza linia wiccańska posiada mocne elementy tradycyjnego czarownictwa, odzwierciedlające korzenie naszych założycieli. Kult przodków, praca z genius loci, chowańcem, Ogrodem Trucizn oraz Boginią o Pięciu Obliczach są mi szczególnie bliskie - blog będzie to odzwierciedlał i być może inni odnajdą tam pomiędzy wierszami część siebie. Obecnie prowadzę badania nad polskim wątkiem Geralda Gardnera, a także spędzam czas w prywatnych archiwach spisując historię dla przyszłych pokoleń.

Yvonne Aburrow

Yvonne Aburrow jest poganką od 1985 roku i wiccanką od 1991 roku. Ukończyła studia magisterskie z zakresu współczesnych religii i duchowości na Uniwersytecie Bath Spa (Wielka Brytania) i mieszka w Cambridge, Ontario, w Kanadzie. Napisała cztery książki na temat mitologii i folkloru drzew, ptaków i zwierząt, a także dwie antologie poezji. Jej najnowsze książki to "Dark Mirror: the Inner Work of Witchcraft" i "The Night Journey: Witchcraft as Transformation", z poprawionymi i rozszerzonymi drugimi wydaniami opublikowanymi przez Doreen Valiente Foundation we współpracy z Centre for Pagan Studies w 2020 roku. Prowadzi bloga pod adresem Dowsing for Divinity. Prekursorka ruchu Inclusive Wicca - tendecji wewnątrz Wicca, która promuje poszerzenie (a nie zastąpienie - co trzeba mocno podkreślić) bardzo uproszczonego w swej formie symbolizmu wiccańskiego oraz adaptacji praktyk, tak aby np. osoby niepełnosprawne czy LGBTQIA+ mogły brać aktywny udział w rytuałach i także miały z nimi osobiste połączenie.

~Katla